Nasza Kalwaria

Treść

 W południowej części Jerzmanowic, gdzie wypływają źródła Szklarki widoczne jest wzgórze, a na nim wysoki Krzyż. Góra ta nazywa się Kalwaria.
Podanie przekazywane przez starszych ludzi mieszkających w tym rejonie wsi głosi, że w tym miejscu miał być budowany ośrodek Kultury Męki Pańskiej, upamiętniający Kalwarię w Jerozolimie, gdzie Chrystus dokonał zbawienia świata. Rzeczywiście teren ten przypomina krainę judzką w Ziemi Świętej – płyta wapienna porozcinana strumykami tworzy malownicze dolinki, a pojedyncze skałki, o różnych fantastycznych kształtach, przywodzą na pamięć ojczyznę Zbawiciela. Dlatego też pobożność wierzących zapragnęła mieć tutaj „dróżki” Pana Jezusa. Podobno nawet gromadzono materiał budowlany na ten cel. Do budowy tego obiektu jednak nie doszło, bo jak mówi legenda „brakło jednej skałki” lub „dróżki” czyli, konfiguracja tego terenu w pełni nie odpowiadała realiom jerozolimskim. Tyle wiemy z przekazu ustnego.
Na pamiątkę, że miała tu być budowana Kalwaria, górę na której teraz stoi krzyż nazwano Kalwarią. Przemawia to za prawdziwością ludowego przekazu. Ale wróćmy do historii – na górze nazwanej Kalwarią nie było krzyża ani innego elementu nawiązującego do nazwy, czy też upamiętniającego plany budowy. W latach osiemdziesiątych podjęto myśl o postawienia wysokiego krzyża w miejscu, gdzie dzieci zbierały się na modlitwie. Po kilkunastu latach modlitw tutejsi mieszkańcy zaczęli tę inicjatywę realizować. W tym celu został powołany Komitet Budowy Krzyża. Ponieważ miał to być krzyż metalowy o dużych rozmiarach (wysokość 11,5 m), należało uzyskać zezwolenie niektórych instytucji państwowych: Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych, mieszczących się w Krakowie: Wydziału Ochrony Środowiska, Urzędu Wojewódzkiego, Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody, Jednostki Wojskowej w Balicach, a także Straży Pożarnej. Konieczne też było orzeczenie inżyniera konstrukcji stalowych, czy krzyż wytrzyma napór silnych wiatrów wiejących tu na wysokości 470 m n.p.m. Po uzyskaniu tych formalności Urząd Gminy w Jerzmanowicach mógł wydać zezwolenie na budowę krzyża.
Krzyż został postawiony 24 listopada 1994 roku, w dziesiątym roku Wielkiej Nowenny Jubileuszowej. Należy on do grupy krzyży jubileuszowych, które w tym czasie były budowane w Polsce. Wraz z budową Krzyża odrodziła się myśl budowy „dróżek” Pana Jezusa, podobnych do istniejących w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wytyczono więc trasę „dróżek”, wzdłuż której postawiono czternaście drewnianych kapliczek przedstawiających stacje drogi krzyżowej. Kapliczki te wykonał śp. Stanisław Pogan. Pierwsze nabożeństwa drogi krzyżowej odbyło się w kwietniu 1995 roku i od tej pory, przez kilka lat, w każdą sobotę odbywały się takie nabożeństwa z udziałem dzieci.
Ogólnoparafialne nabożeństwo drogi krzyżowej prowadzone przez Ks. Prefekta Kazimierza Szczęsnego zostało odprawione 14 września 2001 roku. Od tej daty, każdego roku, w tym samym czasie odbywają się nabożeństwa drogi krzyżowej z udziałem licznej grupy wiernych.
Teren, na którym odbywają się nabożeństwa pasyjne jest własnością kilku gospodarzy, dlatego podjęto starania o wykupienie części działek, aby można było na nich zbudować kapliczki. W tej intencji podjęto inicjatywę czuwań nocnych w I piątki miesiąca w Krakowie – Mogile, a także pielgrzymowanie do Kalwarii Zebrzydowskiej w Wielki Piątek i na 15 sierpnia, na uroczystości Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Pielgrzymki te odbywają się od 1995 roku i ich tradycja trwa nadal.
Po postawieniu Krzyża zabrano się do budowy postumentu, na którym umieszczono granitową tablicę z napisem „W Krzyżu zwycięstwo”, niżej widnieje metalowa tabliczka informująca o celu budowy Krzyża oraz tablica kamienna, na której jest wykuta modlitwa. Opodal Krzyża stoi kapliczka - „grota”, w której znajduje się piękna figura Matki Bożej z Lourdes.
Na dzień dzisiejszy budowa Kalwarii zatrzymała się na tym etapie. Dalsze prace będą podjęte po uzyskaniu przez parafię w Jerzmanowicach własności terenu.